KORRJA E POEZISE-Edlira Jorgji Doko

Kur me kujtohet zymbyli i poezise se pare ne zemer trokellinin hapa, nje dridhje, nje hingellime e kur pastaj zbriten nga mali kenget me rradhe fluturova ne qiell e rrembeva te pesten stine.

Kur me behej sikur isha ne fshatin e lindjes, ne arat me shprese, ne lumenjte me grure, e kur zhurma e autokombajnes tok me dallandyshet vrapova ne korije, mblodha trendeline e luleshtrydhe.

Kur degjoja kambanat e kishes mes kodrinash ne zgjimin e drites cdo mengjes, te ri eh, ja, ja tek gjendem ulur ne nje lendine duke qeshur me shoqet atje mbi "Berbelik".

Ne ate vend te bekuar, oh ne ate vend, ku hodha hapat e para, e fola fjalen nene, Ne ate vend te bekuar, zot, ne ate vend, shkelqejne yjet nata me nate, hena me hene.

Sot? Kohe bolleku per endrrat ne senduk te mbyllura ne qeli per vite te tera shperthejne gonxhe, si lulet ne pranvere, e fluturojne drejt diellit, te marrin rreze te tjera...