Edlira Jorgji Doko
- edlira jorgji doko
- 11 feb 2016
- Tempo di lettura: 3 min
PSALMI I DASHURISE (versioni 2)
Me thuaj nje fjale, kam nevoje te te degjoj, Me perqafo me dashuri kur ndihem vetem, Me shtrengo me shikime ne mendimet e tua E me heshtjen tende me sill paqe
Shpirti im, shpirti im, shok e short, Cfare gezimi shperthen prania jote, E gjithcka, qe kam kerkuar, e gjeta, Me ne fund, kam hyre ne borxh!
Engjelli im, dielli im, Zot ne pavdekesi, Dhe une te jap, pyllin me te bukur qe kam! Malet me te larta qe prekin qiellin Lulet e egra te celura te pranveres
Ererat e ngrohta, dhe te ftohta Driten e kristalte te Shen Marise! Ashtu si kryqin e Krishtit, dhe dashurine besnike Derdhur me endrra, me lufte, me etje dhe uri!
Lotet e mia te shenjta dhe besimin, cdo hap Atdheun tim, flamurin tim, lutjet e mia, timen jete Permes nje skulpture ne zemer te cmendur Te mbaj pergjithmone ne gjakun tim & PSALMI I DASHURISE
"Me thuaj nje fjale kam nevoje te te degjoj Me perqafo me dashuri ndihem vetem Me shtrengo me shikime ne mendimet e tua E me heshtjen tende me sill paqe Shpirti im, shpirti im, shpirt Cfare gezimi shperthen prania jote E gjithcka qe kam kerkuar e gjeta Eshte nje borxh me tok, njerezor dhe mishtor Engjelli im, dielli im, Zot, Dhe une te jap pyllin me te bukur Malet me te larta qe prekin qiellin Lulet e egra te pranveres Ererat e ngrohta dhe te ftohta Stinet ne gjithesi Driten e kristalte te Shen Marise Kryqin e Krishtit Dashurine besnike Te pasur me endrra, me lufte, me etje dhe uri Lotet e mia te shenjta Besimin tim Atdheun tim Flamurin tim Lutjet e mia Timen jete Dashuria ime, dashuria ime, dashuri Kam bere nje sklupture ne zemer Nje cmenduri te cmendur Te te kem Per vete, gjithmone Ne pafundesi Ne perjetesi. Juaja, ed!" ed
DITAR "me mire nje lek hekuri, ne xhep, se nje qince te grisur kemishen, mbas trupit, te qepur sakt, ne mase, si kepucet. numrin mos e lakmoni te madh iken nga kemba ne ecje, as te vogel, aspak vret, gishtrinjte i bene me gjak, para te huajit mos shisni mend, nuk i dihet jetes si rrotullohet se sot e kemi nje kothere, e kemi nje strehe te ngrohte, e c'fat na pret , neser nuk dihet ditet jane te zotit, e zoti eshte i te gjithve, nga mekati erdhem ne toke, eshte pluhuri bere njeri dhe njeriu pluhur, deshmitare e te verber, jemi ne, sa te bekuar kaq te nemitur, se ati yne Adami deshmore u be per dashurine, njerezine e prodhoi me djerse, e me mundim, me lufte ne cdo mot gjarperit ne molle, zerave te nates i s'fidoi pa frike, pa frike, e per kaq pak zot gjuajte mallkim? s'te erdhi keq per krijesen tende per dhimbjen e tyre, e mos me thuaj qe s'je penduar? mos me thuaj se ke harruar? se dhe ti ke faj po djalin tend Krishtin, pse nuk e shpetove? e mos me thuaj se u sakrifikove per ne, bota po digjet, ti hesht e fshihesh, per qindra femije te vdekur, se mundesh mbreterine tende po do e hedh ne planet, e mos thuaj:"ju thashe" "nje dite do vije ora ime" se prindi i mire, lufton te keqen, para se te behet e behet bishe, te shporr te ligun, dhe behet me trup korbat e zeza ne qiell ti shporr njehere e mire." ------------------------------------------ed
"Njehere moti ne nje kopsht ( krijuar nga Zoti) jetonin ndergjegjja dhe perjetesia dy pricesha te bukura, te pamartuara, te pasura, dhe llahtaruar nga njerezia.
I pa nje udhetar i huaj, rastesisht ngriti doren per te rrembyer njere prej tyre kur ndergjegja ne vesh i peshperiti perjetesia filloi te qeshte.
Kuptoi i huaji se te dyja i posedonte xhevahiret brenda tij fshehur tundi koken dhe hapi krahet ne udhetim dhe henes gjemen ia rrefyeu:
se nuk do ta bente me."
"Njehere moti ne nje kopsht ( krijuar nga Zoti) jetonin ndergjegjja dhe perjetesia dy pricesha te bukura, te pamartuara, te pasura, dhe llahtaruar nga njerezia.
I pa nje udhetar i huaj, rastesisht ngriti doren per te rrembyer njere prej tyre kur ndergjegja ne vesh i peshperiti perjetesia filloi te qeshte.
Kuptoi i huaji se te dyja i posedonte xhevahiret brenda tij fshehur tundi koken dhe hapi krahet ne udhetim dhe henes gjemen ia rrefyeu:
se nuk do ta bente me."
"Njehere moti ne nje kopsht ( krijuar nga Zoti) jetonin ndergjegjja dhe perjetesia dy pricesha te bukura, te pamartuara, te pasura, dhe llahtaruar nga njerezia.
I pa nje udhetar i huaj, rastesisht ngriti doren per te rrembyer njere prej tyre kur ndergjegja ne vesh i peshperiti perjetesia filloi te qeshte.
Kuptoi i huaji se te dyja i posedonte xhevahiret brenda tij fshehur tundi koken dhe hapi krahet ne udhetim dhe henes gjemen ia rrefyeu:
se nuk do ta bente me."
Commenti