Vllahia ime - Edlira Jorgji Doko
- edlira jorgji doko
- 17 gen 2016
- Tempo di lettura: 1 min
Rremene e bukur me natyre hyjnore te embel Nje nene madheshtore majoshe - tharte - majoshe si kumbulla ne pjekje. E lehte si reja ne vere shpirt e gezim qe mban ne gjoks, E rralle si lulja ne shkemb besnike gjer tej vdekjes...
Kuroren siper ballit derdhur ne ar-argjend me finese: Ne shtat teminat nje bregdet ...ne gjoks mjalt safi te jep... Burri yt - me veshje te bute udheton - krah - teje... Verberisht beson cdo mot ne valen e jetes.
Dhe celsat, ne duart e tua, dhuron...me kenge...harmoni Krenar me perulje tregon kullen, tokat, kufijte.... Mikun e armikun.. bagetine dhe tezjane..duke te thene: Kjo eshte shtepia jone - ti je zonja - komandoje....
Ti me mecuri te kulluar drejt - per- drejt dallgezuar e heq vallen. Me urtesi lartesish, nuk e ul fatin tend ne fytyre. Ne sy te ortakut me brishtesi i pergjigjesh: -Po! Zot im qe ndrin kaq shtepia dielli me nur.
Dhe ne mot qe feniten dallandyshet prej pranvere se enderruar Cdo dolli e gezuar qe mbushet me raki e me vere, Duke qeshur prej kenge ndizesh porsi roza e harbuar Ti zogj te shendetshem ushqen me qumesht perendie.
Pilaster moj ne tradite - Ne veshje qe te ndrite Me gjuhen origjinale flet, Me te gjitha stolite.
Zeri yt nje lendim - Puthja jote nje deliresi - Dashuria jote pervelim Fati yt si perendi.
E ben zjarre permbi male, Lule ndezur neper fusha, Klarinete qe bie ne shekuj - Dhembje qe kurre su shua.
Verona me 17 janar, 2016 14:30
Commenti