PUTHMË-Jacques Prévert(përktheu:Edlira Jorgji Doko)

PUTHMË-Jacques Prévert (përktheu:Edlira Jorgji Doko) Në një lagje të villë Lumiere Ku bën errësirë dhe mungon ajri Dhe në dimër dhe në verë është gjithmonë dimër Ajo ishte në shkallë Ai pranë saj dhe ajo pranë tij Ishte natë Kishte një erë squfuri Sepse në pasdite kishin vrarë çimka Dhe ajo aty thoshte Është errët këtu Mungon ajri Dhe në dimër dhe në verë është gjithmonë dimër Dielli i të mirit Zot nuk shkëlqen nga ne Ka aq shumë punë në lagjet e pasura Shtrëngom në krahë Puthëm Puthëm gjatë Puthëm Më vonë do të jetë shumë vonë Jeta jonë është tani Këtu plasin gjithcka Nga nxehtësia dhe nga të ftohtit E ngrin e mbytesh Mungon ajri Nëse ti ndalon së puthuri Besoj se do të vdes e mbytur Ke pesëmbëdhjetë vjeç kam pesëmbëdhjetë dhe unë Të dy kemi tridhjetë Tridhjetë vjeç nuk jemi më femijë Kemi moshën për të punuar Do kemi të drejtën për të puthur Më vonë do të jetë shumë vonë Jeta jonë është tani Më puth!