Mos ma shani atdheun

Mos ma shani atdheun me fjale te egra, Me ther, ne shpirt, dhimbja e tij engjellor! Dikur kaleronte mbi male e fusha pafund, Dhe per trimeri e fisnikeri s'e kishte shok.

Po kaloi nje rryme e rrembeu gjithcka, Dhe pashe me syte e mi lulet te vyshken, Dhe endrrat te plaken vetem ne prag, Ne det te hapur, ne qiejte matane!

Nga ajo dite jam duke ndjekur pranveren, Ku fshihet, ne c'bote eshte pleksur, Ku fle, netet si i kalon vetem? Syte e saj, pse jane tretur?

Ne kenge, nuk gjej asnje note, Ne fjale, nuk gjej asnje gezim, Ne shtegetim, nuk e ndjek dot, ah e oh ,sa dhemb atdheu im!

Ndaj, Mos ma shani atdheun me fjale te egra, Me ther, ne shpirt, dhimbja e tij engjellor!

*****

Mire thonin (ndjese pacin) Noli, Konica, besa me rradhe.. Mire, shume mire shkruante Naimi e Lasgushi, Agolli e Kadare; Po mua, c'magji me zuri qe s' them dot nje fjale, Me pagezoi bota e re?

Po ja, dua te kendoj per pranveren e larget, se kjo qe erdh' solli acar, na thau bryma. Nuk gjej burime, as vend te laget te mbjell lule, te mbledh trendelina.

C'me thua ti vjeshte, pse me shikon me habi, nuk ke me cfare te luash ne park? Eh po, t'u thane deget, ngjyrat u ben mavi, malli te mori te shetisesh, syri te qan.