ZOTI RADI, NUK MUND TE FLISNI PER DREJTESI VETEM PER DJE! - Edlira Jorgji Doko

Te dashur lexues,

Betohem se pergjigjet e mia nuk kane asnje perfitim politik, profesional dhe personal. Ato behen ne castin kur une shikoj padrejtesi o drejtesi te nje-anshme dhe eshte e paevitueshme nga ana ime koncepti i unit sic ka shkruar zoteria.

Lexim te kendshem.

-.-

Une dakordoj me cdo proteste qe beni ju Jozef Radi, sepse eshte e drejta e fjales tuaj, eshte shperthimi i shpirtit tuaj qe ngrini padi te fuqishme kunder regjimit komunist, atij socialist, kunder te gjitha dyshimeve qe shtroni lexuesit tuaj, por ka nje "nuk shkon" qe me bluan mua ne kete kontekst gjysem te vertete, me nje krahe dhe shume te trazuar.

Diktatura ka bere gabimet te renda, te pafalshme, se krijuan percarje dhe brenda familjes e ne gjithe atdheun. Muret e heshtura o koha e kuqe kishte dyshime sa te duash, kishte padrejtesi, kishte endrra per nje te ardhme, kishte qetesi, nuk kishte droge, rinia ishte e respektueshme, e formuar per te perballuar cdo problem ne jete; shkollen e mesme qe benim neve ka baraz-vlere me universitetin e sotem e pak me shume, apo jo?

Si mund te flisni per barazi, vllazeri, kur ne nje kohe llogjika e pare eshte e semure dhe llogjika e dyte ka mllef per llogjiken e pare?

Thote historia shqiptare nga 1991:

U ngriten te burgosurit, te internuarit, qe te komandonin vendin mbas rrezimit diktatorial me ide te reja, studenteske, plot mbllef, duke gerthitur, me mikrofona te fuqishme, sa nga veriu ne jug, nga burgu ne liri, flisnin per te ardhmen, per dashurine, benin pyetje e pergjigjeshin, dukeshin si heronjte e nje bote te re, te hiqnin cdo frike, cdo njollosje te kohes, Zot, si DANTE, si SHEKSPIRI, qe krijonin imagjinaten me fuqi atomike per lexuesit, ose si nje makine shkruese qe rrjeshton shkronjat e alfabetit me shpresen per te ndertuar nje peme te pavdekshme mbushur me yje, me lule, me zemra te arta, aty, ne token e vjeter Pellazge, per te kujtuar rrenjet e hershme, materien e gjuhes, per te sheruar plaget e lageshta, thatesiren nga korja e lekures, peshen e gjakut, per te mos vuajtur me.

Cfare ndodhi nga kjo levizje revolucionare? Mos ishte nje fatkeqesi si Otello ne mbreterine e tij? Mos donin mbrapa meritat e humbura? Pse vazhdoi urrejtja ne atdhe? Pse me prerjen e pemeve, djegien e shpreses, mburreshin neper media te ndryshme? Pse shume dosje jane mbyllur o zhdukur? Pse vrasjet nuk u denuan? Kjo qe thote historia, nuk eshte thjesht nje supozim o kapricio, eshte nje damar i lumit komunist, eshte shkelje ne dinjitetin e kombit.

Te thuash se u mungoi vemendja e turmes? Eshte turp. Te thuash se nuk donin ndryshimet si gjithe bota? Eshte e pabesueshme. Te thuash se ishin te verber qe nuk donin sy? Eshte e pranueshme. E si mund te shpif historia? Nuk eshte se kopilet e porsa ardhur qeveri u hakmorren publikisht, sa me dekorata, aq dhe me vende pune?

Sigurisht po.

Nuk eshte se per 27- vjet e vrane ndergjegjen e paster, dhe eliminuan ata qe u coptuan neper demostrata, ata qe bertisnin gjer ne fund te jetes? Me c'fytyre dalin ne piace e kerkojne drejtesi?

E gjitha ajo qe deshen ishte te hiqnin njollat nga mbiemri i tyre. E gjitha ajo qe deshen ishte te benin cfare u kishin bere e cik me teper. E gjitha ajo qe deshen ishte shuanin atdheun nga harta.

Nuk eshte kapricio kjo te tregon historia. Mbart dokumenta dhe prova verbale.

T'ju bej nje pyetje si motren tuaj? - Sa here keni nderhyre per te luftuar padrejtesine qe behej mua? Shkrime te tera, poezi te tera, lirika te tera, i vjedhin ata qe kane qene denuar dje.

E dini si krenohen per gjestin? E dini. Jane miqte tuaj.

Keni nje shpjegim te besueshem per kete?? une jo!

Une nuk ju pashe njehere te flisni per kohen nga '91 e gjer me sot, Nuk ju pashe njehere te ngriheni kunder atyre qe flasin per gjuhen shqipe kur ne nje kohe jane masakruesit e saj, hajdutet e fjales shqipe, qe bastardojne cdo poezi e poeme te Rilindasve, poeteve te huaj, Nuk ju pashe neper revolucione te domosdoshme antishqiptare, Nuk ju pashe te gjykoni cmimet boshe, Nuk ju pashe (dhe eshte shqetesuese)te grindeni ne publik njehere me puls te gjalle njerezor, Nuk ju pashe...

Atehere si flisni per drejtesi? Pse drejtesia juaj nuk eshte e drejte?

Sigurisht, nuk jeni vetem ju, te arsyetoni ne kete subjekt si objekt. E drejta juaj, por nuk mund te quhet drejtesi.

Shkrimi juaj eshte per shtresen e denuar qe nuk harrojne dje por as shkojne perpara, Per shtresen qe nuk eshte ne sherbim te vetes, jo me ne dobi te shoqerise E kjo eshte mungese dashurie ne gjak...

Drejtesia, zoteri, nuk njeh ngjyre, as sistem, as flamur, sepse kur keputen prangat nga pulsi, ajo del pa pyetur nga thellesia e shpirtit dhe arratiset neper rrugica, ne piaca te qytetit, e ben proteste kunder gjithe atyre qe e shtremberojne, qe e plagosin, qe e burgosin, kudo e kedo, qofte nga populli, qofte nga qeveria, sepse eshte lindur e tille, e shtrenjte, si oksigjeni, si dielli cdo mengjes, si drita e henes ne naten e erret, si shqiponja mbi re, si shiu i dobishem, sepse eshte shpresa e lirise se fjales qe ngre detin ne qiell!

Me respekt, Verona 16 shtator, 2017