VAJZA DHE DJALOSHI (versioni i dyte)

Une kur te rritem do te marr per nuse te bej nene per femijet e mi i thote djaloshi duke e puthur ne faqe, ne nje nate vere te gushtit.

Nga buzet e vogla e te paputhua vajza shpertheu duke qare: une do ti them nenes, je djale i keq qe me thua keto fjale.

Pas kesaj stuhie djaloshi iku ne shkolle diku ne qytet larg e per vajzen, bente filma, e enderronte ne mendje fytyren e saj.

Dhe pas dhjete vjetesh pa letra e pa u pare i tregon ne kopsht po te njejten perralle.

Vajza u be flake e shkrepetime, skuqur nga turpi gjer tek veshi: s'jam ajo qe mendon! Por sekretin e dashurise nenes ia heshti!

Djaloshi, dergoi babain e tij per fejese, nishani ngjante me vapore, sa vajza nga gezimi fluturonte kendonte dhe boten e kishte ne dore!

Ne dhomen e vogel nen nje llambe, i rrembeu nje te puthur, te puthuren e mjalte! Nga ajo dite djaloshi dhe vajza nuk flinin me, zemra u rrihte si ore antike zvicere.

Por djaloshi kerkoi qe te behej dasma ja atje ne lulet e qershise: njehere martohet njeriu, dua te ndiheni si ne shtepine tuaj qe ti heq tapen rakise!

Dhe ja, vajza beri gati pajen, djaloshi beri gati kalin dhe krushqit, por kur hyn ne kishe, ne altar, prifti kendoi te vetmin Psalm!

O ne emer te Zotit! Betohuni se do qendroni ne semundje e ne lumturi bashke pastaj ndryshoi kurorat, - qe tani e tutje, jeni burre e grua. Puthuni!

Ne fund jashte ne dere sikur binte shi i prere me karamele e me oriz e ne kor plot zogj ne qiell vallezonte pranvera: nje jete u trashegofshit!

Qe nga aty e per pak muaj, degjohet nje udhetar i huaj: qante embel nje diell i ri! ne cicen e vajzes te kafshuar!

Mbas kater vjetesh lejleku solli nje tjeter haber: vajza u be nene, per te dyten here.

Dhe keshtjella u zgjerua. Dhe toka u dritesua. Qe atehere djaloshi i kujton fillimin: Te thashe qe do jesh imja? Dhe e beri!

Verona me 13 prill, 2018 15:53