NE BOTEN E MJERE..-Edlira Jorgji Doko

Ne boten e mjere varferia po zjen.

Te vetmin burim qe kishte shtroi,

Mali i larte ka humbur;

Atje-ketu ndonje pulbardhe mbi det.

Ngrihet e ulet luan me vale.

Qyteti ndez dritat si cdo mbremje.

Kohe e ndryshkur dhe frut' i shartuar;

Uria klith ne gjirin e nenes,

Kenga e vajit nisi,

Lendina te thara e tokat djerre

Dhe nuk lulezojne me lule;dhe farezat e shendosha

Ne token e ftohte vdesin.

Mali koke ulur ka heshtur;

sikur renkon, ditet e fundit.

Verona me 6 mars, 2015