DO TE DEGOJ ZEMREN TIME NE NJE ZARF-Edlira Jorgji Doko

Do te dergoj zemren time ne nje zarf Te mbushur me dashuri hyjnore, Disa kenge klasike me gramafon antik Qe te degjosh kur je vetem e i trishtuar. Gjithe dhimbjen qe kam per ty do nis E lulet me te bukura mbledhur ne pranvere. Kur te kesh nostalgji, nuhat aromen e tyre Si nje i dehur ne nje kend te barit ne periferi. Pastaj kujdese nga era e veriut , Dhe ngricat e para si femija i vogel: Ne mbremje shtrengoje ne gjoks cdo here E naten mos e lere kurre vetem, E mos e lere te flas e te qesh me yjet Se eshte fati yt qe prisje ne eternitet. Pastaj mos u lodh ti flasesh e ta duash, Qortoje sepse eshte shume kokeforte, Por e mire, gjak i paster, e pashoq, Kur ta shikosh duke qare ne heshtje Puthe, shtrydhe, puthe gjer ne pambarim. Keshtu do sherosh zemren tende te nxehte Gjersa gjakosja te shpallet me lufte, E ne lufte te hapur te vritemi Si dy ushtar qe e deshen memedheun. Verona me 5 gusht, 2016 23:42