DIELL I SHENJTE-Edlira Jorgji Doko

Diell i shenjte, i persosur Prej qiellit zbritur ne toke Me ethet e lundimit permbushur Gjith jete, det i pafund Gjith tingujt e mundesive pakufij Gjith hire prap ne zjarrin e heshtur Ndricon trupin krejt mjaftueshem Dhimbja e gjalle e Zotit Gjer ne naten vone, agimi i dites Qofte bekuar ne shekuj E bryma e lumturise dhe e perjetshme Te hyj ne misterin e Shekspirit Ne keshtjellen e Verones Vargjet e mia skalitur Ne mendje sic e enderroj Por, te ndjej, pemet qe flasin Ah! pa perbuzur hijet e nates Ne magjine qe rrenqeth Kunder rrymave me qetesi Keshtu vetem, keshtu solemne Ah!stoli per te veshur e prekur thelle Ne rrezet e tua te freskta Ne syte e dashuruara E buzet e thara te horizontit Ah, eja me rrembe mua Mua henen tende, te argjende Ah, eja fati im, eja

Te djegim ferrin

Te pushtojme parajsen E te padronojme qiellin

Verona me 15 shtator, 2016 9:04