MALUKATET...Edlira Jorgji Doko

Malukatet kerkojne per dite Lavdine e Zotit, malukatet duan te lajne mekatet e vjetra e te reja, ne kanace ngjyre gri te grisur prej kohes te pagezohen, malukatet dhe pse nuk njohin gjuhen e pafjesise nuk pendohen dot vete, nuk luten dot vete, nuk pergjunjen, malukatet para fjales se arte, lotit te bekuar, si nje femije ne syte e nenes , qe zhveshur nga cdo ligesi e ne nje fillim te ri, bejne nje deshire, nje adhurim, nje clirim, ne purgatorio te sakrificit ne emer te Trios, ne emer te Virgjereshes Mari, e ne syte e udhetareve e nacionit te vullnetit, malukatet luten per zjarrin e dashurise neper qiej gjesdisin rruget e botes, kthehen zemer lenduar, te dhembura, si buka e thyer,

por pa mesuar lutjen, as pendimin, as forcen e ndryshimit.

Malukatet nuk njohin syte e lirise te fluturojne, malukatet si priftereshat ne shekujt e erret, si lakmuese qe hapin dyert e drites ne parajse, malukatet s'dine te thirrasin zerat e ndegjegjes ne ndricim te hapin zemren ne gjthe territorin e saj te magjishem, gjersa sa te keputen zhinxhiret e skllaverise ne paqe si nje bekim, si nje mirenjohje, si nje mundesi, drejt sigurise e mbrojtjes se virtytit ne nje divinintet e konvertuar ne Engjell, malukatet...

Verona me 12 mars, 2017