VJOSA IME-Edlira Jorgji Doko

Dhe fryn nje ere mengjesi E zgjoi endrrat nga gjumi Kujtimet e vjetra ne sunduk Tej-per-tej, vallezojne, tek lumi... E dredh shamine vala valsin mbi ato rreze E ison mban Selenica mbas malit te gjere... E derdhet Vjosa dalngadal.. Tek "Bregu i Zallit" vjen perplot merr fryme e perplas dallge.. puth dheun e qan me lot... E ka pase kete inat Labja.. I permbyste fushat me mall... dikur pa qellim e shaja tani me dhemb per cik balte... -.-

NE KETO KODRA KU FRYN JUGA ("VENDLINDJA IME") - KUR FRYN JUGA-

Ne ato kodra, Vjoses, ne rreze Lozin e qeshin cicerima fjalesh, Kendon perdite nje thelleze, Me iso labe, bilbibi shfaqet.. Derdhen tej në lugine, tek ura, Ca shqopa, shkurre e gjineshtra, Ne floket e mia zgjat duart juga, E fillon t'i thure gërsheta.

Ne keto kodra ku fryn juga

O Zot, sa e nxehte vera... Nen tyre qeshin manushaqet... Permbi gjethe, loz pranvera Dielli djeg neper dritare Si nje puthje e pare E me mustaqet dirsur E camarrok si djale. Nga endrra canga me zgjoi Prifti fshatin pret ne meshe... Pellumbat dalin nga kembana... Nina nana, paqja eshte Ne keto kodra ku fryn juga Shtrihet fshati im E nga "Berbeliku" ne "Korije" Perballe kisha, ne mes lugine Ja qendra. Ja oborri im.

ERE PRANVERORE Tek shkoj shtegut per ne krua, me del nje djale, me thote :Te dua! vershon me vrull, u be perrua, te me rrembej edhe mua. E si t'ja bej, e mjera une, te kaloj ato dallge ne lume? Era mbi valet sjell furtune, duke qesh, ne kafaz me vune. Dege me dege kercen si bilbili, e kendon kenget e djalerise, shkon e vjen me lule bliri, e mbjell pranveren dashurise. Plot lule, lule, lule molle, e hena renkon nga marazi, lahem e shkrihem une cupe Vjose, me nje puthje zemra gazi.

ME PRISNI... Me prit Vlora ime, ti deti me vale, Kete here ne port, qeshur, krahehapur, O fshati im, djeg ne shpirt, me ndricojne syte, Te eci ne token qe njezet vjet me ka mbajtur! Mos me qortoni, pse mungova kaq shume, Mos me thoni: oh, bije, sa qenke thinjur, Mos me lexoni ne rrudhat e thella si lume: Me lini ne dashurine tuaj dhimbjen e cfilitur. E shpirti ma do, te shetis, park dhe bregdet, Te shikoj Vjosen, fushat, qiellin me drite, Sa portokalle e limona kane celur tere shend, Te kepus, nje dy e tre, sic beja kur isha femije. E dua, o perendi, kete rikthim ne lulezim, Te flas, me dashuri, e lirshem te kulloje, Dhe ne zemer akuj e zjarr te shkrije, Qe mall i bute, kete mungese te sheroje.