KUR UNE SHKRUAJ-Edlira Jorgji Doko

Kur une shkruaj me gjak pasional cmendem nga gezimi Kur une shkruaj naten e thelle ne qetesine e plote gjej paqe Kur une shkruaj jeten e pafund si nje puleder ne brigjet e oqeanit te gjere e pafund behem pafundesi Kur une shkruaj me lot ne sy e bej dashuria ime per ty... Kur une shkruaj dhimbjen e njeriut, si Krishti ne kryqezim nga romaket shpirti im pikon miresi Kur une shkruaj ardhjen e pranveres ngazellej si nje dallendyshe ne qiellin e lire Kur une shkruaj ndjej dimrin, termetin, vullkanin, vdekjen nen lekure Kur une shkruaj clirohem nga cdo emocion qe mbaj brenda meje Kur une shkruaj ngjasoj me nje peme me lule, o nje nuse rrethuar me krushq e vallezoj me diellin Kur une shkruaj jam hena magjike e arte mes yjesh Kur une shkruaj krahet ne lutje krijojne nje eternitet me endrra gjer ne veshet e Zotit Kur une shkruaj marr trenin e jetes e kaloj pertej horizontit Kur une shkruaj jam shiu ne token e thate, presente e zhurmshme Kur une shkruaj cel lule nga harresa o nostalgjia Kur une shkruaj gjelberoj si pyjet e larta mes malesh Kur une shkruaj, ah, kur une shkruaj, jam lulkuqja e grurit ne tokat e "fushes" Kur une shkruaj jam nje tjeter qe mban doren dhe rrefen driten Kur une shkruaj ndez ferrin e shuaj parajsen si katedralja mbushur me dasmor Kur une shkruaj behem ylberi i shpreses ne cdo liman Kur une shkruaj jam kembana e kishes ne fshatit tim Kur une shkruaj boten e mbaj ne maje te kokes, gjithesine ne pellembe Kur une shkruaj jam agimi i dites dhe perendimi, rrjedha dhe melankonia Kur une shkruaj mbytjen e dallgeve, e pikturoj me dinjitet Kur une shkruaj nuk bej te behem e famshme, por te jetoj ne poezi Kur une shkruaj me dritaret hapur e bej se flas me perendite, kam nevoje te shikoj veten te dehur Kur une shkruaj kam nevoje te tregoj te verteten e humbur Kur une shkruaj bashkohem nje me forcen e natyres, si nje krahe, si nje shpate, si nje pushke, si nje fryme, krijese, si nje ndjenje e dridherueshme Kur une shkruaj gjej veten time ne idhuj, lart sa shqiponjat, poshte si zogjte kengetar me ate heshtjen e embel e te padukshme Kur une shkruaj behem nje buzeqeshje femije, nje bastun pleqerie, nje germe ne letren e shenjte Kur une shkruaj jam nje delfin me tinguj te vecante qe vetem nje poet e degjon Kur une shkruaj nuk mbaj telefon, libra prane pervec mendjes, shpirtit, zemres, flamujt e gjithe botes, himnin unik njerezor dhe gjakun tim Kur une shkruaj me damaret e zemres formoj korde muzikore qe me shoqerojne gjithkund Kur une shkruaj harroj te ha buke e te pij uje e te flas Kur une shkruaj vuajtja shumfishohet ashtu si ne lufte; derdh gjak, plagosem, humbas gjymtyre, copeza zemre e shpirti; riperteritem si cdo stine, fluturoj ne ajer, lagem e thahem, vrapoj e ndaloj, luftoj padrejtesite shoqererore dhe raciale Kur une shkruaj behem stuhi e ngre dallge me terbim, prek shpirtra poetesh qe nuk jetojne fizikisht, per pershembull Naimin e preka, i fola. Nje rast ndjeva pranine e tij Kur une shkruaj ndjej nje kenaqesi qe eshte baraz me dashurine fizike, me lindjen e femijes, e brishte, e mencur, e vecante Kur une shkruaj nuk e shtremberoj historine e femijerise, as kete, qe jetoj si grua si nene si poete, flas per periudhen qe jetova e jetoj sepse kam mall; mall per kohen e vjeter e te re;mall se korrigjoj veten Kur une shkruaj shkruaj gjuhen elegante qe lexuesi te shpetoj nga gjuha e vogel Kur une shkruaj degjoj shpirtin kur ka nevoje te shpreh dashurine, revolucionin, dhe kur ka deshire te qaj Kur une shkruaj e bej tatuazh ne mish cdo gjethe ne gjelberim me veshjen e njeriut Kur une shkruaj nuk shikoj asnje ne sy nga pozicioni social, o emri; them ate qe fsheh e ka merite Kur une shkruaj ndertoj komedi, tragjedi, fabula, poezi, pak proze, esse, lirike qe eshte gjuha ime, histori dhe politike Kur une shkruaj duhet te me kete provokuar mire muza qe te ngre diga me vargje Kur une shkruaj me shpirtin e boshatisur dihet metamorfozi ka vdekur, ndaj cdo here e kam te domosdoshme pauzen qe te mbushet pusi me lengje nayrore, me humus, si lumenjte e liqenet ne pranvere qe ngopen nga bora e shkrire Kur une shkruaj, shkruaj se kam dashuri per te zbrazur nga zemra. Une shkruaj qe te shuaj etjen...me kujtimet sezonale ne kerkim...po, kur shkruaj...jam nje bote qe deshiron te rrefehet, te mbaj gjalle rrenjet ne tokat e mia...Nene, gjalle rrenjet ne tokat e mia! Verona me 20 prill, 2017 20:50 Edlira Jorgji Doko