UNE NUK DO LODHEM KURRE TE THEM TE VERTETEM

Une nuk do lodhem kurre te them te verteten

Se jam bije e Zotit, krijese e dashurise pa faj

Nese ndonje mendon te lidh gjuhen te hesht

Do shpetoj nga hekurat, nga ligji e nga prangat

Dhe nuk kam frike naten, diten e murme ne pranvere

As dallget e oqeanit ne dimrat e ftoht

Une behem e padukshme, terbim e ere

Te pengohem eshte mundim i kot

E dini sa jete vlen liria ime si grua?

I keni pare thellesine, driten ne syte e mi?

Nga aty derdhet uji i kulluar ne krua

Nga aty qielli mbushet me yje diellit ne perendim.

Sa orteqe te thyera prita ne duar

sa gjeten shpatullu ulen e qane

sa hyn ne kopshtin e endrrave u ben kusare

sa pika shiu ne lotin tim rane