DHE SHYQYR QE NUK KAM PUSHTET - Edlira Jorgji Doko

Shyqyr qe nuk kam pushtet, e shyqyr qe nuk kam arme ne dore, ndonje thike a ndonje shigjete, ndonje bombe o ndonje shpate te lashte se ju betohem o shqiptar e o vllehe, per koke te dy femijeve te mi, per koke te atit tim shenjtor, e per koke te Krishtit ne kryq sepse do kisha bere gjeme te madhe, nga fundi tek maja, nga Albania ne Dardani; do kisha futur ne burg hajdutet do kisha zhdukur faren e kalbur do kisha bere pasterti; e nuk fal une gjak te shprishur; e nuk fal une as brinjen time per ndershmeri; e nuk fal une as nenen qe me ka bere koken kur behet fjale per liri; nuk e di nga kam marre kaq fuqi, nuk e di kush perendi jeton brenda meje, (por ju siguroj eshte fytyre engjellore) nuk e di pse zgjodhen mua te mbaj kaq dhimbje, nuk i kam pare me syte e mi te gjalle, kam patur shenja, ne trup, dridherim ne palce, kam pare lotin e akullt nga qerpiku mos shkas dhe ne mes te gushtit kur vapa gurin me dysh, e can.

Dhe shyqyr qe nuk me dhane shkop magjik, si ai qe pati Moze ne Egjipt, o liturgjine dishepullore sheruese te Krishtit, ose lakmine e Cesarit ne epoken e Romes, ose ligesine e Menelaos, djegjen e kullave, flaken Trojes,

tragjedine e Elenes, o krudeltane e Akilit mbi nje kufome te vdekur;

asgje nga keto nuk gezoj ne qiellin tim;

asgje nga ato qe bejne dhune; une kam pushtet te njoh te keqen, te shijoj te genjeshtren tej vetes se saj te shpalos koken e se vertetes ne nje pjate te florinjte; pa kerkuar asnje titull.

E si mund te rrij indiferent dheut ku u lida dhe u rrita,

pse duhet te hesht tiranine dhe tradhetine?

Si behet te shikosh gra te vogla me mish gruaje ne buze

e te drejtoj gishtin nga i pafajshmi?

Si behet te shikosh burra te vegjel qe thyejne zemra pellumbeshash

e te flasin per nenen e tyre?

Dhe shyqyr qe nuk kam pushtet,

se i kisha ngrene me gjithe rroba,

i kisha ngordhur per buke e per uje

ne nje gremine ku jeta ishte vdekje;

I kisha hequr zvarr gjer tek ferri;

i kisha djegur si gjethe vjeshte;