UNIVERSI IM-Edlira Jorgji Doko

Ne kete mengjes, i dashur, degjoj fjalet e tua, njoh boten tende boheme, fuqine e saj te fshehte, e krijohen si nje karavane me yje vargjet gjej, ne nje not te vetme zera bilbilash, ne mendime e bashketingellore me dalin lot e si ndez zjarr, nga asgje ne zemer si nje cels ne shpirt te heshtjes hap driten. Fjale, ne gjelberim e ne celje te magjishme, se eshte feshferima e tyre qe sheron cdo plage, e clirohet liria ne djepin hyjnor te perkundjes dhe s'e largoj trishtimin e embel nga syte e tu se e dua te gjithen per vete ate zjarr qe per mua ngjason, nje gjithesi. Verona 30 mars, 2017