AUTOBIOGRAFI - Edlira Jorgji Doko

- E TRETA

(dhe shyqyr qe nuk kam pushtet)

Jam nje krijese e bekuar, nje grua e lashte qe te them te verteten pa frike, mbroj njerezit hyjnor, s'xhelozoj vdekatar por perendite, e sfidoj bukur Zotin ku besoj sepse jam formuar prej zjarrit, prej drite, prej endrrash; se jam nje kryqezim i bukur mes lashtesive, e nuk di ke te zgjedh me pare cilin mal o cilen fushe

cilen patria o cilen gjuhe

cilen kembane o cilin flamur

cilen paqe o cilen lufte; jam nje ushtri me brohoritje e nje oqean me dhimbje, sa nje horizont i gjere e gjate, pa kufi e mbushur e derdhur, plot e perplot me dashuri; kush poet shkoi dhe mbeti indiferent; kush poete nuk do te quhet une; jam shume korrekte, jam shume kombengulese.

Nuk di te vras, nuk di te vjedh, e nuk di nuk genjej; dhe kjo persosmeri shkakton shume armiqesi, shume kundershtare, e eshte e kot qe hapin zjarre betejash; eshte nje lufte e fituar qe ne zanafille; eshte pak a shume njelloj, si kur shikojme nje shtepi luksoze

e mos ta kemi per vete, nje vajze te mrekullueshme

e mos ta kesh te dashur, nje peme te shendetshme,

e te lengezosh ne heshtje; dhe i shajme i mburrim ose i lakmojme, ngaqe nuk mund ti pushtojme posedojme; jam nje grua e fuqishme, plot ciltersi ne cdo aspekt; Jam.. made in Ed Dok. Me degjoni ju hije?E dini cfare eshte te jesh e te kesh? Po te kishin gjitha grate nje fytyre nuk do kishim emra, o gabohem? Nese zogjte do kendonin nje kenge, do ishin zogj, e jo specie te ndara? Nese atdheu do kishte nje burre nje grua eshte, pamundesi, te quhej popull, me kuptoni?