NGA NJERIU QE MASHTRON VETEN, PRITE CDO TRADHETI. NGA NJERIU QE S’BESON FJALEN E SHENJTE, PRITE CDO

Shpeshhere kam pare, poet,

me nje librari. Te madhe sa deti,

Dhe, po kaq shpesh, i kam pare (po keta), te vjedhin shpirt.

Me turbullon

vetja ime

dhe me pyet:

pse ndodh?

Ne mos pergjigje

e keshilloja,

mos bej gabimet qe bejne kallinjte bosh.

Nga njeriu qe mashtron veten

prite cdo tradheti,

nga njeriu qe s'beson ne fjalen e shenjte

prite cdo pabesi.

Jo rallehere, me ndodh. Te lexoj poet te vdekur

me gjuhe moderne. Ku poet te vjeter ne zanat,

e marrin, e ndajne, e bejne ese.

Me shqeteson serish vetja. Me pyet:

ed, jane, apo bejne?

Ne heshtje qaj. Dhe po ne heshtje e rekomandoj

mos behet suzare

si ata,

Nga njeriu qe mashtron veten

prite cdo tradheti, nga njeriu qe s'beson ne fjalen e shenjte

prite cdo pabesi.

Me ndodh

cdo sekond ne social te lexoj jeten time.

Tek gra pa pike vlere o vyryte njerezore.

E them me sinqeritet, ngadonjehere ndihem ne faj - kur qortoj hajdutet

e shpirtit tim.

Dhe jane kaq te "edukuara"

saqe ndergjegja ime

me shpall lufte.

(eshte,

te mos te qepen ulkonjat, djajt,

se nuk ke shpetim, as

ka per t’u talluar?)

Pastaj

dalin fallgjoret.

Shpirt pa shpirt

qe nuk dine, c'eshte kenga ne pentagram, As kane

vesh muzike, por dalin ne piano

me kitare ne duar

sikur te kendojne per pasion,

e me pyet vetja: si ndodh kjo? Nje poet

pa tinguj muzikor

si shkruan. Tekst dhe melodi.

Dy zera te brendshem. Sintoni.

Keshtu rebelohem serish. Nga njeriu qe mashtron veten

prite cdo tradheti, nga njeriu qe s'beson ne fjalen e shenjte

prite cdo pabesi.

versioni I

Shpeshhere kam pare poet me nje librari te madhe sa deti, dhe po kaq shpesh i kam pare (po keta), te vjedhin shpirt. Me turbullonte vetja ime dhe me pyeste: pse ndodh? Ne mos pergjigje e keshilloja veten , - mos bej gabimet qe bejne kallinjte bosh, - Nga njeriu qe mashtron veten, prite cdo tradheti; nga njeriu qe s'beson ne fjalen e shenjte,

prite cdo pabesi...

Jo rallehere me ndodh te lexoj poet te vdekur me gjuhe moderne, ku poet te vjeter ne jete, e marrin, e ndajne, e bejne ese. Me shqeteson serish vetja e me pyet: ed, jane apo bejne? Ne heshtje qaj dhe po ne heshtje e rekomandoj mos behet suzare si ata, - Nga njeriu qe mashtron veten, prite cdo tradheti;

nga njeriu qe s'beson ne fjalen e shenjte, prite cdo pabesi...

Me ndodh cdo sekond ne social te lexoj jeten time tek gra pa pike vlere o vyryte njerezore. E them me sinqeritet:

Ngadonjehere ndihem ne faj kur qortoj hajdutet e shpirtit tim; jane kaq te "edukuara", saqe ndergjegja ime me shpall lufte!

Pastaj dalin disa qe nuk dine c'eshte kenga, as kane vesh muzike. Me pyet vetja: si ndodh kjo?

Nje poet qe nuk ka vesh muzike, nuk mund te shkruaj per kengen as per poezi - jane dy gjera ne sintoni ! -

Nga njeriu qe mashtron veten, prite cdo tradheti;

nga njeriu qe s'beson ne fjalen e shenjte, prite cdo pabesi...