KUR BABAI ME KRIJOI MUA - Edlira Jorgji Doko

Kur babai me krijoi mua, ne tokat e nenes

Mbolli qiellin me yje, e vodhi diellin e vetem te planetit.

Dhe u egersua me perendite: shtoi gjithe pranverat qe kishte jetuar dhe zjarrin me te madh qe kishte ne zemer,

E fluturoi si i marre per nje nente muaj te tere

e rrembeu nga syte e henes driten, hijeshine e saj magji plot

dhe mblodhi fuqite e detit, cmendurine e Vjoses.

Ngado qe vente luste Zotin, te bente nje djale mbas tre vajzave

Ngado qe fliste, nje ah, i keputej nga shpirti i lodhur

Asgje nuk deshironte ne gjurmet e fisit - brinjen trashgimtare

Dashurine me te shenjte e zgjodhi ne qershor - enderrat e bujshme

Priti shtatorin: shypi rrushin e rakine e desh safi:

Dhe Krishtin e priti me dhimbje: nenen ne varr...

E kur erdhi shkurti i vitit te ri, kenduan tre engjej

nata u zbardh.

Binin kembanat ngadale...vajze e solli fati, vajze...

Ne gjithe kete trazire e lakmi njerezore, bota e gjithe me perkiste,

Natyre e gjalle, lule dashurie

Nga ato bukuri qe babai pagezoi, e kohe

Pendimi s'kish me kthim.

E kish i madherishmi nje arye: e kot qe shikonin orakull

Plakat me zakonet e vjetra, barku me maje, barku i rrubullaket

Femija eshte surprize e shenjte.

E kishte nje arsye Prometeu te ngjizte flaket ne mua

Mes stuhive te ndeshem ne vjeshte, pa frike

Si djale te luftoj per atdheun, si grua te mbaj familjen

Si djale te mbrohem nga ujqet, si grua te bej buken

Si djale te thyej prangat, si nuse te mbaj trupin:

Keshtu e pacin fatin gjitha vajzat.