TE MOS ISHE TI ZOTI IM - Edlira Jorgji Doko
Te mos ishe ti Zoti im
une do kisha vdekur 46 here,
ne cdo ditelindje do isha nje zombie,
qe ecen pa ditur ku shkon
qe ha e pi trishtimin e vjeshtes,
do kisha naten per shpi
dhe derrasat e varrit per shtrat.
Nje varre te ngushte e
glastrofobik
do me dilte gjak nga syte
nga veshet
e ngrire.
E nderkohe qe gjuha
pertypej ne vetevete
do kalonte ne ngushticen e Bosfortit
pa prekur brigjet e mishit.
Ne heshtje si vdekja e Ajkunes
e do rrembente dallgen e fundit
te frymes.
E mendoj gjithmone
kete cast tragjik e
njerezor,
te mos ishte ti Zoti im
une do isha harruar
nga 46 vjet.
Asnje nuk do kujtohej per mua,
asnje nuk sillte do lule tek varri,
pervec 5 engjejve qe njoh
o vdekje e embel.
Asnje s'do recitonte
nje simfoni nga repertori im.
As nena ime as babai im
nuk e njohin filarmonine e pranveres qe krijoj.
Asnje vec teje o shpirt nuk
do thoshte
nje fjale te mire.
Te gjithe do turreshin neper vargje
si bishat
te coptonin muzen si trojet
arberore.
Te brohorisnin
mbi eshtrat e mija:
Tani nuk flet dot me.
Tani te mundem.
Ja dhe dhuraten e fundit
grushtin me dhè e ke shume
harroje nje pike lot me kuje.
E di
une e di.
E di qe do ta besh
e do ngrihesh ne kembe e t'u thuash:
Edhe pse e vdekur
frika ju kalon palcen
njelloj si turqit
me Gjergj Kastriotin.
Vini kenge.. nje gote vere e pini..
dhe gullufiteni shpirtin e saj
po mundet!
Lavdi ADARTES!
LAVDI KAPEDANES!
-fragment
E bejme nje gare o shpirt ose nje bast me diell e me stuhi: Kush e do me shume njeri tjetrin une apo ti? Une them une, ti thua ti.
E mire e ndryshojme kete loje antike.
Ikim ne kontinentin ku banon Niagara,
kush hidhet nga maja e shkembit
i ka puthjet e marra.
-.-
E bejme nje gare o shpirt ose nje bast me diell e me stuhi: Kush e do me shume njeri tjetrin une apo ti? Une them une, ti thua ti.
-.-
Si drita une. Si dielli ti. Si zemer une. Si shpirt ti.
-.-
Ke nje veti ti, nje veti prej engjelli.
Veti te me marresh mendjen nga kafka
sikur
